nie rozumieją tego okrzyku, nie umieją przetłumaczyć na słowa tryumfalnego głosu kruka. Tylko najstarszy z murarzy mariackich, od którego usłyszałem tę legendę, wie, że zaklęty ptak powtarza od wieków:<br>- Wielka jest moc nienawiści, ale siła miłości stokroć potężniejsza.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="story" sex="m"&gt;&lt;au&gt;FRANCISZEK FENIKOWSK&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;LWY Z GDAŃSKIEGO RATUSZA&lt;/&gt;<br><br>Jest na Ratuszu głównomiejskim w Gdańsku herb miasta, na który ze zdziwieniem patrzą przechodnie. Niby to nic w nim niezwykłego. Tak samo jak i na innych gdańskich herbach dwa kamienne lwy strzegą tarczy, na której nad dwoma krzyżami widnieje korona Kazimierza Jagiellończyka. A jednak jest w tym godle coś odmiennego, coś, co przykuwa spojrzenie, zastanawia i niepokoi