Miąższość epilimnionu i jego udział w całej masie wód zależy od wielkości jeziora i jego głębokości maksymalnej. Im bowiem większa powierzchnia akwenu, tym jest większa efektywna długość rozbiegu fal, a zatem głębsze mieszanie wód. W metalimnionie występują maksymalne gradienty temperatury, które mogą dochodzić nawet do 10°C/m--1. W hipolimnionie mającym najchłodniejsze wody, ich temperatura jest zbliżona do odpowiadającej największej gęstości wody, a gradienty, które tam występują, są wyjątkowo małe (w najgłębszych jeziorach praktycznie wynoszą zero). W głębokich jeziorach tektonicznych udział wód hipolimnionu może kilkakrotnie przewyższać objętością pozostałe warstwy wód, tj. epilimnionu i metalimnionu.<br>Cyrkulacja jesienna rozpoczyna się przewagą oddawania