dwudziestym. Na przykład zestawienie kilku wersji "Kąpiących się" Cézanne'a jest wielką przygodą interpretacyjną. Pokazano tu pięć reprodukcji (pierwszy obraz z tego cyklu namalowany został w latach 1885-1887, ostatni, czyli "Wielkie kąpiące się", w latach 1894-1905). Przemiany w ujęciu kobiecych ciał są tu rewelacją artystyczną, wyrażającą również przemiany duchowości: "...historia nowoczesnego malarstwa en plein air, od romantyków po malarzy ze szkoły barbizońskiej, od Constantina Guysa po Edouarda Maneta i samego Cézanne'a, jest również historią karykatury - karykatury, na której obliczu z jakichś przyczyn zgasł uśmiech". Akt stał się przede wszystkim sprawą sztuki, wyobraźni, wrażliwości, intelektu artysty. "Ja nie stwarzam przede wszystkim