starczy.<br><br>Ta o mądrości jest Pięknych nauka:<br>Kto się zbyt wielką nadzieją obarczy,<br>Ten mądrość skrzyknie, a w bęben odpuka.<br><br><br>IV<br><br>&lt;tit&gt;ZĄB&lt;/&gt;<br>Kupię więc sioło. Utopię je w murze<br>Z gotyckich malin, niech kolcami natrą<br>Na wszystkie drogi. I polecę wiatrom,<br>By mi się zbiegły w jedną wiatrów różę.<br><br>Będę hodował krowy bardzo duże,<br>Lecz chudym wróblom też przybędzie patron,<br>A kiedy śniegi nawet ślad ich zatrą,<br>To się przy ogniu w lekturze zanurzę.<br><br>I nitkę kupię. Do klamki przytroczę,<br>Będę się szarpał z mym ostatnim zębem,<br>Jak pies się szarpie z nieposłuszną szmatą...<br><br>Może ja piszę sonety prorocze?<br>Lecz w