ją, gorącej Iberii córę, przez kurzawę całej Europy jak skarb szacowny przewiózł i pod chłodniejszym polskim niebem - nic z pierwotnych zapałów nie straciwszy - na skromnym kapitańskim osadził gospodarstwie. Piękna Dolores łatwo jakoś przywykłą do nowego klimatu; wyuczyła się nieco ojczystej mowy swego Felixe, doglądała jego bielizny i z wielką miłością hodowała kwity Ona to, czuła i łagodna istota, według możności starała się hamować gwałtowną popędliwość kapitana. Nieraz w porze rannego raportu podsłuchiwała u drzwi jego kancelarii, a jeśli grzmiący głos zbyt srogie dyktował delikwentowi kary, wkraczała tam po skończonej ceremonii i wzruszającą prośbą wyjednywała często znaczne złagodzenie wydanych wyroków. W razie