Typ tekstu: Książka
Autor: Dąbek Stanisław
Tytuł: Twórczość mszalna kompozytorów polskich XX wieku
Rok: 1996
Autor: Dąbek Stanisław
Tytuł: Twórczość mszalna kompozytorów polskich XX wieku
Rok: 1996
W celu zachowania
proporcji rozmiarowych dążono jednakże do maksymalnej zwartości tych części,
kondensacji formy. W związku z tym stosowano przeważnie tradycyjną praktykę
alternatim.
Chlondowski w Missa brevis et facilis in honorem S. Stanislai Kostka (1910)
oraz Miazga również w Missa in honorem S. Stanislai Kostka (1957) i w Missa
in honorem S. Pii X (1957) stosują tę praktykę opracowując chorałowo wybrane
ogólnie mówiąc, naprzemiennie wersy, z wzorcem melodycznym gregoriańskiego
Credo III. Obaj kompozytorzy cytują chorał in crudo, dodając towarzyszenie organowe,
charakterystyczne dla tego typu towarzyszeń XX-wiecznych.
Praktykę alternatim z wersami opracowanymi chorałowo (naprzemiennie), przeznaczonymi
do wykonania przez Soprany wraz z
proporcji rozmiarowych dążono jednakże do maksymalnej zwartości tych części,
kondensacji formy. W związku z tym stosowano przeważnie tradycyjną praktykę
alternatim.
Chlondowski w Missa brevis et facilis in honorem S. Stanislai Kostka (1910)
oraz Miazga również w Missa in honorem S. Stanislai Kostka (1957) i w Missa
in honorem S. Pii X (1957) stosują tę praktykę opracowując chorałowo wybrane
ogólnie mówiąc, naprzemiennie wersy, z wzorcem melodycznym gregoriańskiego
Credo III. Obaj kompozytorzy cytują chorał in crudo, dodając towarzyszenie organowe,
charakterystyczne dla tego typu towarzyszeń XX-wiecznych.
Praktykę alternatim z wersami opracowanymi chorałowo (naprzemiennie), przeznaczonymi
do wykonania przez Soprany wraz z
W celu zachowania <br>proporcji rozmiarowych dążono jednakże do maksymalnej zwartości tych części, <br>kondensacji formy. W związku z tym stosowano przeważnie tradycyjną praktykę <br>alternatim.<br> Chlondowski w Missa brevis et facilis in honorem S. Stanislai Kostka (1910) <br>oraz Miazga również w Missa in honorem S. Stanislai Kostka (1957) i w Missa <br>in honorem S. Pii X (1957) stosują tę praktykę opracowując chorałowo wybrane <br> ogólnie mówiąc, naprzemiennie wersy, z wzorcem melodycznym gregoriańskiego <br>Credo III. Obaj kompozytorzy cytują chorał in crudo, dodając towarzyszenie organowe, <br>charakterystyczne dla tego typu towarzyszeń XX-wiecznych.<br> Praktykę alternatim z wersami opracowanymi chorałowo (naprzemiennie), przeznaczonymi <br>do wykonania przez Soprany wraz z
