zmęczone i głodne, postanowiły zjechać na dół do restauracji hotelowej. Tam szybko podano im kanapki na gorąco.<br>Wówczas w drzwiach stanęło dwóch młodych, wysokich, co najwyżej dwudziestoletnich chłopaków. Już niedługo później Karla Homolka miała stwierdzić, że burczenie w brzuchu z głodu, jaki zaledwie przed pół godziną poczuła w swym pokoju hotelowym, było melodią zapowiadającą ogromne zmiany w jej życiu. Wysoki blondyn, wyglądający na znacznie młodszego od swego ciemnowłosego kolegi, nie wahał się nawet chwili i wprost od drzwi podszedł do stolika dziewczyn. Patrzył tylko na Karlę. Tylko do niej uśmiechnął się i powiedział te pierwsze dwa zdania, które Karla przyjęła z