mogą i szturmują mój umysł, tłocząc się w nim. A nie niosą ze sobą absolutnie niczego, żadnego uczucia czy wartego uwagi spostrzeżenia. Służą tylko (aż?) do podtrzymania kontaktu z odbiorcą tych nowości. Dla mnie ten kontakt jest "protezą porozumienia". Nic na to nie poradzę, nie każdy może być istotą społeczną i tak dalej i tak dalej - dopada mnie zmęczenie bez przyczyny.<br>Uciekłam ze zwykłego świata do tego miejsca, które jest sztuczną rzeczywistością. Nie potrafię znaleźć sobie własnego miejsca na świecie, bo tam byłam piętnowana jako zbyt oderwana od jawy, tu - za bardzo naturalna w najmniej odpowiednich momentach. Rezygnacja. Ludzie z manią wielkości, którzy