Ducha Świętego... <br><br>godzina 15.05<br><br>Coś mnie powinno tknąć, bo na pół godziny przed gotowością Beata - nasza pudernica, tak nazywa się dziewczynę od makijażu, żeby uniknąć brzydkiego wyrazu w nazwie make-up'istka - zadzwoniła na komórę z pytaniem, czy wiem, że tu jest dość dziwnie. Odpowiedziałem, że wiem, bo to artyści, i spokojnie wykonamy dzisiejszy plan. W końcu jąkania Beaty tak mnie rozeźliły, że podniosłem głos i prawie krzyknąłem do telefonu:<br>- Nie marudźcie tam, ustawiajcie światło, ty nie przesadzaj z pudrem jak ostatnio i koniec.<br>- Ale ona płakała! - usłyszałem teatralny szept Beaty. Dzwoniła pewnie z kuchni i nie chciała drzeć się na