z dala od Kalabrii na wodach sycylijskich, gdzie niepodzielną władzę sprawował Milon, nic nie mogło mu zagrażać. Na pokładzie kręciło się kilku korsarzy, słychać było jakiś monotonny, przytłumiony śpiew. Polluks zdecydował się na atak. Kilkanaście silnych uderzeń wioseł i barka wysunęła się na odległość rzutu kamieniem. Na żaglowcu spostrzegli barkę i widocznie wzięli ją za swoją, bo zaczęli wymachiwać rękoma. Korzystając z tego napastnicy posunęli się jeszcze o parę kroków, szykując się do uderzenia w bok, tuż przy dziobie żaglowca. Korsarze zorientowali się snadź, że barka rozpoczyna kroki nieprzyjacielskie, bo powstało tam zamieszanie i krzyk. Sternik silnie skręcił rudel próbując uderzyć