oparty na podobnym rozumowaniu, dotyczy charakterystycznych dla gospodarki komunistycznej nadmiernych zapasów, będących łącznym skutkiem troski o wykonanie planu i dostępności darmowych kredytów finansujących kapitał obrotowy (por. Berg i Sachs 1991). Związane z transformacją rynkową przejście na realne stopy odsetek od kredytów bankowych zmusiło przedsiębiorstwa do likwidacji nadmiaru zapasów. Zmniejszenie się ich stanu - istotnie szeroko obserwowane - musiało doprowadzić do obniżenia globalnego popytu, przez co nieunikniona stała się taka czy inna forma recesji. Prawdziwa jest jednak też zależność odwrotna: recesja powoduje w typowym przypadku spadek ilości zapasów, gdyż przedsiębiorstwa starają się obniżyć koszty produkcji - tak więc dostępne dowody na zmniejszenie zapasów nie muszą wcale