nie w porządku. Nie brakowało okazji poznania różnych odmian antykomunistycznych fobii, gdy ekipa stykała się z przedstawicielami tamtejszej Polonii. Ale też wzorem swych swojskich bohaterów, oglądających Amerykę z pozycji prostaczków, nie mogli się jej tylko dziwić, ośmieszać. Widzieli przecież różnicę nie tylko standardu życia, ale i inne, tępione przez krajowych ideologów, pozytywy. Poruszali się, zarówno w swych ekranowych, komediowych wcieleniach, jak również prywatnie, na cienkiej granicy zdrowego rozsądku. Władysławowi Hańczy nigdy go nie zabrakło, do całego świata potrafił zachować dystans, nie stracił miary rzeczy. Więc czy dla takich nauk i przymiotów charakteru nie trzeba kochać starych aktorów? <br>Aktorką komediową jednak nie