tych sześć koszy - odezwał się cicho Dyjon. - Bo znowu nie dostaniemy nic do jedzenia i picia.<br>Usta miałam popękane i wyschnięte. Oblizałam je i z trudem wychrypiałam:<br>- Dyjon, daj mi swoją koszulę.<br>- Po co?<br>- Daj.<br>Podał mi ją bez słowa. Obwiązałam się nią w pasie i ruszyłam do wyjścia.<br>- Dokąd idziesz? - Dyjon zerwał się i stanął przy mnie. - Czy robak zapomnienia zalągł się w twojej głowie? Nie słyszałaś o mulokach?<br>- Zaraz wracam. - Zdjęłam jego rękę z mojego ramienia. - Przyniosę coś do zjedzenia.<br>- O tak, tak - zaczęła szeptać Zandina - przynieś mulan i poziomek. Przynieś.<br>- Zostań - wysyczał Dyjon. - Jutro uzbieramy, ile trzeba, i