pisarz-emigrant musi usunąć z gniazda któreś z jaj, które tam od dawna spoczywały; nie tylko tę kulturę wzbogaca swoją egzotyczną innością, ale odkształca i narusza jej własną swoistość i spoistość. I zapewne jedyną różnicą między jego postępowaniem a zachowaniem Milana jest to, że pisarz nie może się usprawiedliwić całkowitą ignorancją.<br><br>4.<br> Ponieważ jednak w grę wchodzi czynnik naturalnego ludzkiego egotyzmu, jest zrozumiałe, że pisarza w takich sytuacjach obchodzą przede wszystkim straty własne - to, ile z zamierzonych przez niego treści "przepada w tłumaczeniu" lub w ogóle nie poddaje się przekładowi. Pamięć podsuwa mi tu jeden z nowszych wierszy Ewy Lipskiej, który