twoim i nazwiskiem,<br>spokornieją, gdy to ujrzą, pożałują swojej niewiary w ciebie, swoich<br>dawnych szydzeń i prześmiechów, gdyś mnie na naukę posyłał. Pokażesz<br>im, jak się ziemię bierze godnie. Będziesz miał za to wszystko tym<br>jednym podpisem zapłacone. Staniesz się wreszcie imienny. A przecież o<br>to ci zawsze chodziło. O imienność. Bo czymże innym jest człowiek,<br>jeśli nie imieniem. Wytkniesz wszystkim ich krzyżyki jak winy. Pomyślą,<br>żeś był jeden przewidujący, któryś sobie syna wyuczył na tę chwilę, gdy<br>oni synów swoich gnali do pasionek. I dadzą ci pierwszeństwo przed<br>sobą. Bo tak, to na cóż była ta moja nauka. Na zwątpienia