odległe od bezpośredniego doświadczenia życiowego treści.<br>Krytycy umiędzynarodowienia kultury swe zarzuty wywodzą z koncepcji światowego imperializmu USA [Schiller, 1969]. W latach siedemdziesiątych rozwinął się we Francji i krajach Trzeciego Świata wpływowy ruch oporu wobec kultury amerykańskiej [Boyd-Barrett, 1977, 1982]. Interesy biedniejszego Południa przeciwstawiano dążeniom bogatej Północy. Używany wówczas termin "imperializm kulturalny" zawierał element presji ze strony producentów kultury, choć oni sami twierdzili, że istnieje tylko popyt rynkowy, z którego korzystają dostawcy informacji.<br>Sepstrup [1989] przestrzegał przed wyciąganiem daleko idących konkluzji o konsekwencjach oddziaływania przekazywanych treści globalnych. Treści nadane, to jedno, a ich recepcja oraz wpływ na kultury lokalne, to drugie