et coram centenario), albo wysyłał tam swojego przedstawiciela, aby za jego pośrednictwem nadzorował wiecowy sąd pod przewodnictwem setnika. Z zapisu w paragrafie 3 wynikałoby, że wiecowi sądowemu centeny mógł przewodniczyć albo komes, albo setnik (wadium suum donet ad ipsum comite vel illo centenario qui preest). W paragrafie 5 dopuszczono jednak implicite możliwość rozsądzania spraw także przez komesowskiego wysłannika (si est talis persona quod comes ad placitum vel centenarius vel missus comitis distringere non potest), choć nie wiadomo, w jakich okolicznościach do tego dochodziło. Pierwszoplanowymi postaciami byli tu w każdym razie comes i centenarius. Wydaje się jednak, że zwierzchność była na wiecu