tylko moje domysły, bo, być może, była jedynie reżyserem owych spektakli. Przypuszczam też, że najintensywniej przeżywał odbiór interpretowanych przez nią postaci, jeżeli je osobiście interpretowała, mój ojciec. Była młodsza od niego o bez mała dwadzieścia lat, a niewiele więcej miała za sobą przeżytych i, co musiało mu w niej szczególnie imponować, bo było rzadkością wśród dam owych czasów, że ze swoją urodą i inteligencją była osobą samodzielną, niezależną i wolną. Sama się utrzymywała z własnej pracy, w dodatku (tu los się zawziął wyraźnie na moją mamę) w instytucji, w której pracował również ojciec. Była też poliglotką. Po dzieciństwie i wczesnej młodości