spodziewałbym się tego najmniej. Może wpadniesz, w piątek o ósmej. Pogadać. Zgodziłem się, co miałem do stracenia? Wieczór? I tak nie miałem w ten wieczór nic lepszego do roboty. Mieszkał w jednej z niewielu przedwojennych kamienic w samym centrum miasta: marmurowe schody, kryształowe żyrandole, rzeźby. Przynajmniej kiedyś musiało to wyglądać imponująco, bo przez pół wieku komuny mocno przyszarzało. Ale mimo wszystko robiło wrażenie. Podobnie jak mieszkanie Pawła.<br>- Rodzinna fortuna - zażartowałem bez sensu.<br>Kiwnął głową, uśmiechając się jakby przepraszająco. Zrobiło mi się głupio. Ale brnąłem dalej.<br>- To dlatego nie robiłeś nigdy imprez, żeby ci tych antyków nie zarzygali.<br>- Nie, nie dlatego - odpowiedział