styl polifonii wokalnej reprezentują także niektóre msze <br>Karczyńskiego, m.in. Missa in honorem Beatae Mariae Virginis Reginae coelorum <br>(1912), na 4-głosowy chór mieszany (z organami ad libitum), Missa "Jubilate <br>Deo" in honorem S[anc]ti Joannis Nepomuceni Mart[yris] (1949), na 4-głosowy <br>chór mieszany i organy oraz Missa in honorem Principum Apostolorum S.S. Petri <br>et Pauli (1918), na 2 głosy chłopięce i męskie. Jest to styl ekspresji zobiektywizowanej <br>w koleracji z tekstem mszalnym ­ wyważonej, pozbawionej większych kontrastów, <br>z różnymi typami faktury polifonicznej: fugatami, polifonią nieimitacyjną oraz <br>rzadko pojawiającymi się strukturami nota contra notam. Dominuje narracja płynna, <br>wielogłosowa, z