Coraz więc trzeba było szukać nowej osłony przed nim. Powietrze - wspaniałe. Czyste, orzeźwiające. Zwłaszcza we wcześniejszych godzinach. Później - trochę odurzało. Eukaliptusy, pinie, cyprysy wraz z mnóstwem ziół, wśród których poznawałem tylko jedno znajome mi, macierzankę, rozparzały się i wydawały z siebie Całą mieszaninę woni, wkręcających się w nos. Od tej inhalacji głowa robiła się mętna, myśli traciły kontury. Odechciewało się czytać. Leżałoby się tylko i leżało, leniwie, obojętnie, pomimo. że od morza, które widać stad było, chociaż słabo, szedł chłodzący powiew.<br>Rozciągało się ono na prawo. Poznawałem je nie dlatego, że po tej stronie było bardziej niebiesko, ale dlatego, że się