bezdziejowej" Polski. Inny z nich, szatynek o drapieżnym, jastrzębim profilku, już na drugim spotkaniu pragnął pojednać praktycznie oba zespoły i w przerwie dyskusji wcisnął Jerzemu swój wielostronicowy poemat do wydrukowania w "Drodze". Sytuacja Jerzego na tych zebraniach była nieco dziwna. Prawie przygarnięty przez "Drogę", był w pewnej autonomii - choćby jako inicjator owych spotkań i gospodarz lokalu. Stworzyło to u tych z "Prawdy i Narodu" niejakie różnice w ocenie jego stanowiska, które raczej przeceniali. W każdym razie, zapoznawszy się nocą z poetyckim elaboratem jastrzębiego nosa, doszedł Jerzy do niezwykle wysokiej oceny własnej twórczości. Potrzebował tych spotkań i dyskusji jak odpoczynku po pracowitej