Dziadek, podaj!" i on był wtedy jednym z nich, małym ulicznikiem z Narbutta, takim zachrypniętym i trochę spode łba patrzącym proletariackim blondynkiem; dopiero w ogólniaku odkrył w sobie talent Dylana, kupił gitarę, harmonijkę ustną i zaczął się nosić jak hipis.<br>Ojciec - kierowca autobusów - i matka - ekspedientka musieli być przestraszeni niespodziewaną inklinacją do postrzępionych ciuchów i wisiorków oraz tym, że w kłótniach nazywał ich faszystami. Opowiadał mi o tych domowych drakach, gdy mnie odwiedzał, grał potem na gitarze i klepał komunały przeciw wojnie, przemocy oraz wszelkiemu przymusowi. Pamiętam, że na lekcji przysposobienia obronnego odmówił strzelania do tarczy z ludzką sylwetką i że