na litość. Proces musiał się skończyć stosem; zależnie od gatunku posądzeń różnicowano jedynie tortury.<br>Najsurowsza była inkwizycja. Instytucję tę powołano przez Watykan, gdy biskupi okazali się zbyt pobłażliwi w zwalczaniu czarów i herezji; nie stać ich było - stwierdzano z ubolewaniem w Rzymie - na bezkompromisowość. Papież Grzegorz IX powierzył wówczas funkcję inkwizytorów dominikanom, którzy stali się niejako pełnomocnikami Stolicy Apostolskiej, uniezależnionymi od biskupów. Więzienie, skazanie na galery, utrata mienia - kary te stosowano nagminnie wobec wszystkich klientów inkwizycji, z wyjątkiem czarownic: te czekało zawsze &lt;foreign&gt;autodafe&lt;/&gt;, czyli spalenie żywcem.<br>Jeśli wina była oczywista (jak np. w roku 1598 u &lt;name type="person"&gt;Elwiry del Campo&lt;/&gt;, która zmieniała