mniejszym stopniu niż pozostałe wystawy razem z tą eksponowane obrazem świata. Tyle, że nie obrazem zewnętrznych wyglądów, pozorów czy wrażeń a obrazem zasad, obrazem syntezującym i uogólniającym. Ale też z owego uogólnienia i syntezy wynika na nowo szereg wrażeń, emocji, skojarzeń. Innych. bo przefiltrowanych przez intelekt artysty i, powtórnie, przez intelekt odbiorcy, który, aby do tego malarstwa dotrzeć naprawdę, nie zatrzymywać się na jego powierzchownym, naskórkowym wyglądzie, musi dokonać samodzielnego wysiłku i samodzielnej pracy umysłu. Dlatego też, po tych właśnie doświadczeniach, po tym intelektualnym wysiłku zaczyna się rozumieć w pełni słowa artysty, że "sztuka abstrakcyjna jest najbardziej jednolitym, całościowym i organicznym