protokół.<br>Simona z smętnym błyskiem w oku<br>odzywa się stłumionym głosem:<br>Ach, jak zazdroszczę ci szalenie<br>nocy spędzonej z Levy-Stossem,<br>moje milutkie ty stworzenie!<br>Pomyśl, zostałaś wreszcie damą!<br>To przecież nie jest już to samo,<br>co było dawniej. Już salonu<br>wyrocznie od dobrego tonu<br>o tobie zgodnie powiedziały:<br>Jaki intelekt ma wspaniały!<br>A jakie nogi! Jaki biust!<br>To teraz krąży z ust do ust.<br>W tej sytuacji, drogie dziecko,<br>pochwycić musi pani pióro<br>i błysnąć świetną ecriturą,<br>by swą potwierdzić reputację.<br>Tak każą mondu wyższe racje!<br><br><br>Co było dalej, to już wiecie,<br>lecz tak się dziwnie plecie w świecie,<br>że