na twarzy Jassmont popijał łykami bawarkę. Był rozkojarzony i rozlewał. Starał się nie patrzeć w oczy milczącej Róży. Mimo swego stanu czuł , że dom powoli się rozgrzewa, ciepła przybywało. - Sama napaliłaś? Brawo - zapytał, gdyż w końcu musiał się odezwać. Milczenie stawało się nie do zniesienia. Było mu wstyd, stary chłop, intelektualista, a schlał się jak pospolity mużyk.<br>- Nie ja, Konstanty, zaszedł z samego rana, napalił, nawiózł wody, wyniósł nieczystości. Przyniósł chleb, mleko i tę gomółkę koziego sera z czosnkiem, którą z apetytem pałaszujesz. Zrobił za ciebie domowe obrządki, ty ochlapusie.<br>- Jem przez siłę, nie mam apetytu, ale muszę ruszyć żołądek - wydusił