są problemami intelektualistów odtrąconych przez wolny rynek oraz wybujały i anarchiczny kult młodości kultury masowej. Nie mam na to dobrej rady, ale uważam, że można i trzeba się przystosować, żeby opanować intelektualnie ten bezmiar próżności. A w tym celu trzeba się nauczyć innych metod kontaktu z masami.<br>Tymczasem prawdziwy polski intelektualista używa telewizji, lecz się jej wstydzi. A w każdym razie uważa za wstydliwe pisanie o niej. Krytyczne teksty o programach pojawiają się sporadycznie, pisane są często przez dziennikarzy nie odczuwających istoty tej formy przekazu lub nie lubiących telewizji.<br>Nie ma u nas krytyki telewizyjnej, co wobec ogromnej popularności tego medium