poczucia humoru. Rakowski zrobił na niej wrażenie człowieka prymitywnego, zupełnie nie potrafiła pojąć tego mariażu ze skrzypaczką. No, ale gusta nie podlegają dyskusji. Potem, kiedy zaczęła pracować w redakcji i częściej go widywała, przyzwyczaiła się do jego wyglądu i sposobu bycia czy raczej nieobycia. Zauważyła, że jest to człowiek obdarzony inteligencją, o dość dobrej znajomości ludzi, co przy jego funkcji było rzeczą niezmiernie ważną. To tak jak z obsadą sztuki, dobra obsada gwarantuje połowę sukcesu. Doszło nawet do tego, że przestała się dziwić Wandzie Wiłkomirskiej... Kiedy przyniosła do redakcji swój pierwszy tekst, była dość stremowana, nie bardzo wiedziała, jak został oceniony