rozmazało.<br>- To te sosny za torami?<br>Polek zawahał się, lecz próżność jednak zwyciężyła.<br>- Tak. Te. Trochę może wyższe zrobiłem.<br>- A po co to malowałeś?<br>- Tak sobie.<br>- To malarz jesteś?<br>- Nie, dzisiaj popróbowałem.<br>Bocian spojrzał uważnie na Polka i pierwszy raz w jego oczach błysnęło coś, co można by było nazwać inteligencją.<br>- Dla kogo to niesiesz?<br>Polek zaczerwienił się gwałtownie, porażony tym niespodziewanym pytaniem. W popłochu jął wyrywać trawę z kopca, następnie wyciągać palce, aż w kostkach trzeszczało, i chrząkać przy tym zapalczywie.<br>- No co? Co się wygłupiasz? Komu miałbym nosić?<br>- Nie masz komu? - pytał przeciągle Bocian, a jego modny pałąk rzucał