znajomych, wszystko jedno którego. Przy każdym gościu siadała pierwsza na kanapie i zabawiała go rozmową: Fizyka - o fizyce, reżysera - o reżyserii, malarza - o malarstwie. Ja podawałam herbatę, a ona wszystkim dawała do zrozumienia (oprócz mojego męża, bo jego bała się jak ognia), że żyć z aktorką to koszmar, a ona inteligentna, domowa i do tego lubi wyszywać. Moi znajomi zwozili jej z całego świata jakieś makatki do wyszywania, bo w Polsce wtedy o to było trudno. Druga, ta starsza, jeździła na randki po całej Polsce, w mojej najlepszej bieliźnie. Żałuję tylko mojej czarnej koszuli nocnej Palmers'a, niczego więcej, dom był zadbany