na rozstajne drogi przyprowadzą młodzieńca imieniem Democillus, który pannę za żonę pojmie. Komizm utworu przesuwa się na postaci komentujące, zwane tu bachusami. Dybidzban i Liżyczop rozprawiają o trunku i posiłku, żartując z panieńskiej do małżeństwa ochoty i niecierpliwości, wywodzą pochwałę tańca i wesela. Sceny te, nie wyodrębnione wprawdzie w wyraźne intermedia, nawiązują wszakże do bogatej tradycji tego gatunku.<br><br>&lt;tit&gt;2. SEBASTIAN FABIAN KLONOWIC&lt;/&gt;<br><br>Sytuacja graniczna między epoką renesansu i baroku nie jest wyraźna: trudno by było wskazać taką cezurę w życiu politycznym i społecznym, która by tak dalece zmieniała strukturę życia literackiego, że mogłaby posłużyć za datę periodyzacyjną. Z pewnością nie bez