we wszystkie otwory swoją wypustkę.<br>Nie mam siły w tym uczestniczyć. Wyłączam się, odchodzę. Zmieniam wymiar.<br>Pełzająca materia to przedziwna forma życiopodobna.<br>Całuję Cię, jak zwykle atomowo. Twój Lu&lt;/&gt;<br><br>&lt;page nr=43&gt;<br><br>Inge Bartsch szła pod rękę z Brunem Jasieńskim. Karmili zwierzęta w Zoologischergarten. Listopadowy wiatr wciskał się pod ubrania, macał trupią dłonią intymne miejsca. Pawiany na skalistym wybiegu skrzeczały w walce o owoce. Słoń wężowym ruchem trąby tulił okorowany pień drzewa. Młoda Żydówka ważyła w sobie ważne słowa.<br>- Czy mężczyźni w twoim wieku mają jeszcze serce?<br>Bruno ogarnął ją ramieniem.<br>- Nie przywiązuj się do mnie. Jestem tylko starym butem w butonierce.<br>- Śnisz mi