W quasi-procesach po roku 1956 wyjaśniano im, że odszkodowania nie należą się (aczkolwiek czasem jakieś grosze przyznawano), bo w więzieniu mieli za darmo wikt i opierunek. Historia nie rozpieszczała nas, to fakt. Gdyby dobrze policzyć, okazałoby się, że skrzywdzonych jest znacznie więcej, natomiast roszczeń dochodzą nie wszyscy. Jak na ironię losu głównie ci, których stać na takie zabiegi.<br>Reprywatyzacja jest konieczna, bo powinno się naprawić wszystkie krzywdy, jakie tylko można. Ale kiedy słyszy się o pieniądzach, które mają usatysfakcjonować pewną wybraną część skrzywdzonych, a z drugiej strony wiadomo, ile zarabiają pielęgniarki i wiadomo, że więcej nie dostaną, bo nie ma - można