i przysięgam panu, jakem Kuryłło, że można na nie machnąć ręką. Trzeba jechać do Dolska, do Lubiechowa i jeszcze do kilku innych miejsc.<br>- No cóż, zastanowię się - powiedziałem.<br>- A słusznie, bardzo słusznie. Niech się pan zastanowi - z zadowoleniem pokiwał głową. Był pewny, że przystanę na jego pro= pozycję.<br>A mnie irytowała pewność siebie pana Kuryłły, jego zarozumialstwo i lekceważący stosunek do mnie. Traktował mnie jak głupca. Miałem go wozić, on zdecydowany był poświęcić się rozwiązywaniu zagadki. W ogóle nie brał w rachubę mojego intelektu.<br>Wiedziałem więc, że powiem mu: "Nie". Ale przyjemność zobaczenia jego zdumionej twarzy odkładałem sobie na później. Wsiadłem