płaczem. Nie wiedział <br>co myśleć o zniknięciu przyjaciela. Był pewien, że Paweł zginął. Nagle na dnie <br>rozpaczy zrodziła się w nim myśl. Znowu wszedł na drabinę, znowu wyjrzał na <br>pokład. Woda zmywała go raz po raz, grzywiaste bałwany nadlatywały od tyłu i <br>przewalały się przez rufę. Zdawało się, że żadna istota ludzka nie potrafi utrzymać <br>się na deskach. Ale niepokój o nauczyciela był mocniejszy niż lęk. Łukasz wypełzł <br>z luku. Posuwał się na czworakach, rozpłaszczony, przywierając całym ciałem <br>do pokładu. Potem udało mu się schwytać opasującą okręt linę. Dzięki niej dotarł <br>do drugiego luku, prowadzącego do podpokładzia wioślarzy. Zaraz po wybuchnięciu <br>huraganu