jest ona - po prostu - formą obcej okupacji. Jeśli przyjmiemy takie założenie, to nasuwają się oczywiste wnioski, które zasadniczo zmieniają tradycyjne widzenie polskiej polityki. Po pierwsze: obca okupacja to stan najwyższego zagrożenia narodu. W takiej sytuacji na dalszy plan powinny schodzić różnice o charakterze na przykład ekonomicznym. Najistotniejszy - jeśli nie jedynie istotny - jest potrójny podział na sprzeciwiających się okupacji, okupantów i kolaborantów. Po drugie: w sytuacji okupacyjnej nie są - pod względem moralnym - istotne proporcje liczbowe między okupowanymi a okupantami. Innymi słowy: żadne, nawet najbardziej demokratycznie przeprowadzone wybory, nie mogą zalegalizować władzy okupanta. Trudno bowiem wymagać od podbitego narodu, aby uznał się za