działalności przewodnickiej i ratowniczej, gdyż w czasie swej ciężkiej i ofiarnej pracy w górach nabawił się cierpień, które utrudniły mu chodzenie. Jeszcze przez wiele lat stary Kuba, ogólnie poważany i lubiany, ukazywał się na ulicach Zakopanego, gdy tylko nogi mu mniej dokuczały. Ostatnie lata jednak był już przykuty do swej izby, skąd tylko przez okno wyglądał na umiłowane góry. Tak też, siedząc przy oknie, zmarł w wieku lat 87. Pogrzeb był tłumną manifestacją serdecznych uczuć dla starego Kuby Wawrytki (materiały ze zbiorów p. Witolda H. Paryskiego).<br><br>&lt;tit&gt;Drugie pokolenie&lt;/&gt;<br><br>Czterech jego synów zostało przewodnikami i czynnymi ratownikami tatrzańskimi: Józef, Wojciech, Jędrzej i