Do obliczenia strat ciepła powstających w procesie parowania służy natomiast następujący wzór:<br>&lt;gap&gt;<br>Ostatnią składową, tj. wielkość wymiany turbulencyjnej pomiędzy czynną powierzchnią wody a atmosferą, określa równanie:<br>&lt;gap&gt;<br>Do określenia wielkości zasobów ciepła jest potrzebne wykonanie pomiarów terminowych oraz posiadanie danych morfometrycznych badanego zbiornika. Zasób ciepła w danej warstwie wody (np. między izobatami) wynosi:<br>&lt;gap&gt;<br>Po zsumowaniu zasobów ciepła zmagazynowanych w poszczególnych warstwach ilość ciepła dla całej masy wód będzie wynosiła:<br>&lt;gap&gt;<br><br>Dodać należy, że w przypadku niektórych jezior wymiana ciepła nie musi ograniczać się jedynie do układu atmosfera-woda, lecz może zachodzić także przez dno. W płytkich zbiornikach, w których często miąższość osadów jest