działanie wewnętrzne.<br>By ukazać użyteczność wprowadzenia tego pojęcia, omówimy jeszcze zagadnienie izomorfizmu grupoidów. Otóż dwa grupoidy nazywamy izomorficznymi, jeśli istnieje wzajemnie jednoznaczne odwzorowanie jednego z nich w drugi przyporządkowujące elementy obu zbiorów w ten sposób, że wyniki działań na parach tych elementów również sobie odpowiadają w tym przyporządkowaniu.<br>Przykładem grupoidów izomorficznych są zbiory: A - zbiór liczb naturalnych i B - zbiór potęg o danej podstawie, np. 2, i wykładnikach naturalnych. W zbiorze A rozpatrywanym działaniem jest dodawanie, a w zbiorze B - mnożenie. Ułóżmy tabelki (tab. 1 i tab. 2) obu działań dla liczb naturalnych od 1 do 6, ponieważ nie możemy przecież