Okna zostawiali otwarte, bo z pękniętego chlebowego pieca szedł dym na całą izbę i kuchnię.<br> A właśnie dzisiaj matka szykowała się do pieczenia chleba.<br> Przypomniawszy sobie to, śmielej podszedłem do okna.<br> Spojrzałem jeszcze raz na stojące pod sadem konie.<br> Stały z łbami uniesionymi wysoko.<br> Najwidoczniej ogryzały ośnieżone gałązki z młodziutkich jabłonek.<br> Jakoż o zęby dzwoniły im werbliki i słychać było chrupot przeżuwanego drewna.<br> Nie namyślając się dłużej, wszedłem przez okno do izby.<br> Do tej sypialnej izby, wietrzonej po każdym wypieku chleba, otwieranej na oścież nawet zimą przed każdym snem.<br> Okna tej izby wychodziły na sad.<br> Toteż latem pachniało w niej dochodzącymi