aby w dyskretny sposób nauczył go<br>obchodzić się z bronią. Bosman ochoczo podjął się tej misji. Przecież<br>Tomek był dla niego cząsteczką ukochanej, dalekiej Warszawy. Toteż z<br>powierzonego zadania wywiązał się znakomicie i teraz, mrugając<br>porozumiewawczo do Wilmowskiego, dawał znać, że wszystko poszło jak<br>najlepiej.<br> Wilmowski przedstawił syna zebranym w jadalni członkom załogi, po<br>czym wszyscy usiedli do stołu.<br> Tomek spożywał obiad w wielkim roztargnieniu. Postanowił przecież<br>solennie we wszystkim naśladować pana Smugę, spoglądał więc co chwila<br>na niego i rozmyślał:<br> "Bosman Nowicki musi wiele wiedzieć, skoro z taką samą łatwością<br>rozkłada sztucer, jak ja na przykład nabieram teraz na łyżkę