i własną hańbę. - Jestem chory - powtórzył - trzeba się leczyć. - Coś śmiesznego i przykrego zarazem skojarzyło się w nim ze słowami: "leczyć się", gdyż uśmiechnął się, a twarz miał złą i rozbawioną jednocześnie. Lecz koło swego domu opanował się zupełnie i wszedł na ganek pewnym, twardym krokiem.<br>Żonę zastał w pokoju jadalnym. Siedziała schylona nad książką. Zauważył od razu, że książkę trzyma do góry nogami. Przymknął oczy, aby ukryć przewrotny blask źrenic, i rzekł cicho:<br>- Czytasz zapewne coś zajmującego?<br>- Nie czytam wcale - odpowiedziała. Podniosła się z krzesła i pocałowała go w usta. - Co ci jest? Nie odpowiedział przerażony tym pocałunkiem.<br>Rzucił się