pierwszego jaja, które Kitahara wybijał prosto na rozpaloną blachę. Bez tłuszczu. Specjalna kuchnia, Viking. Wszyscy trzej bali się cholesterolu. Z szyby ulotniły się ostatnie kropelki oparu. W łazience na pięterku jazgotała elektryczna golarka Kronholtza. Marchetti śpiewał pod prysznicem, ale nie arię, tylko coś, co nazywał pieśnią jednookiego pasterza. Kitahara rozbełtywał jajka, krajał swoje rybska, a jednocześnie popijał chivas z kryształowej szklanki, w której cienko grzechotała kostka lodu.<br>-A potem? <br>A potem szarpnęłam zapadką u zamka i otworzyłam szklane drzwi. Poczułam wiatr i słońce, ale bardziej wiatr, bo z miejsca dostałam gęsiej skórki. Przestąpiłam dwa kroki po szarych deskach deku. Gładkie deski