Ghaisa, towarzysza Proroka i uczestnika pierwszych świętych wojen. Byli więc muzułmanami od zawsze, w przeciwieństwie do innych wyznawców islamu, którzy na wiarę Allaha tylko się nawracali. Wiara i tradycja splotły się w niezwykły kodeks moralny, któremu od zawsze pozostawali wierni, według którego żyli i którego kanony uważali za równie święte, jak boże przykazania, niemal z nimi tożsame. Teraz jednak wpajano im, że nie liczy się nic poza przynależnością do wspólnoty wiernych i Jedyną Prawdą zapisaną w Świętej Księdze. Wierność rodowi czy przywiązanie do odwiecznych praw i obyczajów miały odciągać tylko uwagę od myśli o Bogu, sprowadzać na złą drogę.<br>Nie znali własnej historii