gzymsy przyprószone śniegiem i ołowiany skrawek nieba, zabudowany kominami przyległych kamienic i zasiekami anten radiowych, sterczących wichrowato jak drewniane krzyże na starym cmentarzu &lt;page nr=248&gt;.<br>Wesołowski stał obok Miecia w wejściu do bufetu. Obaj w milczeniu przyglądali się gościom wychodzącym z garderoby. Śledzili ich uważnie starając się przewidzieć, gdzie który usiądzie i jak długo będą tak niezdecydowanie błądzić między stołami. W pewnej chwili Miecio powiedział wolno i z naciskiem: - Jak wszy...<br>Wesołowski z zaciekawieniem spojrzał na twarz kolegi twarz ta była wykrzywiona nienawistnym grymasem.<br>- Jak wszy - powtórzył Miecio jakby sam do siebie i odszedł na "Sybir".<br>Robak, Kantara i Jawora błądzili po garderobie i