września&lt;/&gt;<br>Leżę na swoim łóżku i wściekam się z powodu przymusowej bezczynności, bo nie mam zamiaru ryzykować kolejnego poturbowania, wychodząc na korytarz albo pokazując się na oczy mojemu sąsiadowi z sali, który od wczoraj najwyraźniej się uaktywnił. Doszło nawet do tego, że od czasu do czasu wstaje ze swojego barłogu, jak gdyby nigdy nic pochyla się nad moim łóżkiem i obserwuje mnie w skupieniu, marszcząc złowrogo brwi i mamrocząc to swoje &lt;vocal desc="bdzi-bdzie-bdzia"&gt;. Zaciskam wówczas powieki i pocąc się ze strachu, bo przecież nic zrobić nie mogę, jestem zdany na jego nieprzewidywalne kaprysy, udaję, że śpię. Do niedawna czułem się na oddziale psychiatrycznym jak