przyjeżdżaj i nie denerwuj się. Gdy wrócisz po załatwieniu swych spraw, ustalimy termin ewentualnej operacji. Nie boję się jej, bo i tak mnie licho nie weźmie..."<br>Teraz Widmar starał się przypomnieć sobie dokładnie, w jakich okolicznościach to wszystko się odbyło. Żonę pozostawił zdrową, lecz jak to sobie obecnie uprzytamniał, nieco jak gdyby zmienioną czy niespokojną. Po sześciu czy siedmiu tygodniach otrzymał niepokojącą wiadomość, że zachorowała. Zerwał natychmiast pertraktacje ze wspólnikami i zatelegrafował, że wraca. Nie pozwoliła mu jednak wrócić, wstrzymała go depeszą, a potem wysłała ten list. "Musisz doprowadzić do końca swe interesy - ja tego chcę!"<br>Pamiętał, że zdziwiła go i wzruszyła