czyjś cień - uwięzionej królewny lub potępionego ducha.<br>- I po co, Bocian, wyskakiwałeś z tym tekstem? - po raz setny spytała Trawka, przykładając chusteczkę do jego spuchniętej wargi.<br>A Bocian po raz setny uchylił się przed opiekuńczą chustką, wpatrzony w lekko pobłyskujące, stalowe żyły torów. Nie ma co, dostali niezły wpierdol. Wszyscy, jak jeden mąż. Nawet gadać się nie chciało. Po namierzeniu kamerą charty rzuciły się na Bociana i chwyciwszy go za kark, pociągnęły jak psiaka do wyjścia. Zygmunt z Rubinem ruszyli za nimi. Północny tylko się przyglądał ze sceny. Szamotanina w holu, krzyk Trawki. Rubin, owszem, skoczył do jednego z nich, ale ten wyjął