ipsi pagenses. Jeżeli przybył do nich królewski wysłannik, należała mu się za fatygę dodatkowa opłata. Missus regis brał ją jednak dla skarbu królewskiego (ad partem regis), a nie dla komesa. Za sprawy sądzone in palatio, przed obliczem króla, płacono oczywiście ad partem regis. Gdyby komes uczestniczył w sprawowaniu lokalnej jurysdykcji - jak na przykład w Allemanii, gdzie mógł osobiście przewodniczyć wiecowemu sądowi centeny lub wysyłać tam swojego delegata - to musiałby mu przysługiwać również dochód z opłat sądowych. Kapitularz nie mógł przemilczać dochodu komesa, skoro wyliczył precyzyjnie dochody sąsiadów, wysłannika królewskiego oraz samego króla. W tym wypadku milczenie źródła ma moc dowodu: w 797 r